Menu
Oczy wiary
  • Strona główna
  • Podcast
    • Christus vivit
    • Gaudete et exsultate
  • Blog
  • Mogilski Krzyż
  • Muzyka
Oczy wiary

Słabnące zaufanie

Opublikowane 12 maja 202014 maja 2020 by Katarzyna Kajzar

Czas przymusowej izolacji, lęku o siebie i najbliższych, niepewności, która bije z wielu stron to moment, w którym łatwo jest szarpnąć naszymi emocjami i diabeł szarpie ile się da. Na pierwszy ogień idą relacje między ludźmi – przyjaźń, miłość i wspólnota.

Relacja zaczyna pękać, gdy przestajemy ufać. Tak, jak w raju Ewa przestała ufać, że Bóg chce jej dobra i ją kocha, i dała się namówić na zerwanie owocu, tak my w galimatiasie codzienności, przy braku normalnych spotkań, w zmęczeniu, znużeniu i frustracji, zaczynamy podejrzewać siebie nawzajem o złe intencje, o brak miłości, obojętność, knucie. Czasem myślimy, że gdzieś nie ma już dla nas miejsca – we wspólnocie, w czyimś sercu, bo ten ktoś inaczej się teraz zachowuje niż robił to dotychczas.

Nie możemy przestać darzyć zaufaniem. Musimy obronić w sobie wiarę w miłość, przyjaźń i w ludzi. Te relacje, które budowaliśmy, wciąż są. Trzeba ich strzec cierpliwie i łagodnie, z pokorą i uprzejmością. Na pewno nie raz uderzą w nas silne emocje, możemy poczuć je bardzo wyraźnie i to będzie moment, w którym należy iść przed Pana i wylać przed Nim serce, wylać wszystko to, co w nas bije. Za św. Ignacym z Loyoli powtarzam: decyzje podejmujemy wtedy, gdy nie ma w naszym życiu emocji ani złych, ani dobrych, w czasie normalnym, zwykłym. Teraz czas jest niezwykły, teraz trzeba trwać w tych decyzjach, które były podjęte wcześniej. Miłość to też decyzja, i przyjaźń, i trwanie we wspólnocie.

Podobnie ciepło jest, żeby nie powiedzieć, że gorąco, w rozmowach o Kościele, o poszczególnych kapłanach, o tym jak należy przeżywać obecne ograniczenia. Jedna ręka kłóci się z drugą, kolano mądrzejsze jest od brzucha, podbródek wie lepiej niż pięta. Jesteśmy jednym ciałem – tym jest Kościół, ciałem Chrystusa. Przystoi nam modlić się i pracować dla dobra innych, wspierać się na drodze do świętości. Nie rezygnujmy ze swojego patrzenia, swojej wrażliwości czy sposobu przeżywania wiary. Ale nie rezygnujmy też z ludzi, których Pan postawił na naszej drodze. To On prowadzi Kościół, to On jest gwarantem jego istnienia i tej perspektywy nie możemy stracić – ufności, że to Bóg jest Panem. Czasem tak bardzo chcemy naprawić to, co według nas jest niewłaściwego, że zapominamy ufać Bogu, ufać, że wszystko, absolutnie wszystko należy do Pana. Rzucamy swoje niezgody i protesty, nosimy i wznosimy coraz wyżej wzburzenie, a w naszych sercach rośnie ściana. Płuca i nerki, żołądek i śledziona, tak bardzo różne, tak bardzo potrzebne. Nie wyobrażam sobie, żeby nerki mogły kiedykolwiek namówić płuca na filtrowanie krwi miast natleniania. Niech każdy będzie na swoim miejscu i pracuje dla innych.

Trzymajmy się Boga.
Strzeżmy darów, jakie mamy.
Doczekamy dnia, w którym znów będziemy mogli paść sobie w objęcia. Na pewno!

Inne ciekawe posty:

  • Posadzka i dym kadzidłaPosadzka i dym kadzidła
  • Między darem a wdzięcznościąMiędzy darem a wdzięcznością
  • Podcast 2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70Podcast 2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70
  • Psalm 120: Patrz, z kim spędzasz czasPsalm 120: Patrz, z kim spędzasz czas
  • Podcast #029 Żywy i obecny – Gaudete et exsultate 153-157Podcast #029 Żywy i obecny – Gaudete et exsultate 153-157
  • Wiara i niewiara, wdech i wydechWiara i niewiara, wdech i wydech

Kliknij i udostępnij. Warto.

  • Udostępnij
  • Tweet

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Podcast Oczy wiary

Oczy wiary
Oczy wiary
Czytamy dokumenty papieża, bo są mądre, entuzjastyczne i warte poznania. Nie wgłębiamy się w teologię, szukamy wskazówek i porad dobrych do zastosowania w naszym zwykłym, codziennym życiu, bo chrześcijaństwo jest codzienne. Strona: https://posluchajpapieza.pl

Podcast Subscription Menu

  • Visit Website
  • RSS Feed
2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
by Katarzyna Kajzar

Przyjaciel, który posunął się do ostateczności po to, żeby Tobie dać to, co najlepsze. Posunął się dalej niż to, co jesteśmy w stanie zrozumieć.

Gdy myślę o zbawieniu, o tym, jak ono się dokonało, myślę często, że droga krzyżowa pokazuje nam przede wszystkim naszą kondycję. Bóg patrzy na nas i widzi, jak jesteśmy poharatni, pocięci, ubiczowani, niepodobni do ludzi. Czy nie o tym właśnie jest prawda, że Jezus wziął na siebie nasze grzechy?

Strona odcinka: https://oczywiary.pl/2020/12/13/2-13-tak-nieskonczona-ze-bezcenna-christus-vivit-118-123/

2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
13 grudnia 2020
Katarzyna Kajzar
2.12 Kochać tak, by przytulał sam Bóg – Christus vivit 111-117
28 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.11 W cztery oczy w papieżem – Christus vivit 103-110
14 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.10 Dość! – Christus vivit 95-102
3 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.9 Wyrwani z korzeniami – Christus vivit 86-94
17 października 2020
Katarzyna Kajzar
2.8 Szukaj dobra, idź za nim – Christus vivit 81-85
3 października 2020
Katarzyna Kajzar
2.7 Płacz i rodzenie – Christus vivit 71-80
19 września 2020
Katarzyna Kajzar
2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70
4 września 2020
Katarzyna Kajzar
2.5 Obietnica – Christus vivit 43-63
21 sierpnia 2020
Katarzyna Kajzar
2.4 Uważność i zaczynanie od nowa – Christus vivit 34-42
8 sierpnia 2020
Katarzyna Kajzar
Search Results placeholder

Na facebooku

Na facebooku

Najczęściej czytane

  • [muzyka] Litania pokory
    [muzyka] Litania pokory
  • Na rekolekcje na randkę
    Na rekolekcje na randkę
  • Słowa Boga do mnie
    Słowa Boga do mnie
  • [myzyka] Błogosławcie Pana
    [myzyka] Błogosławcie Pana
  • Rekolekcje zmieniły moje życie
    Rekolekcje zmieniły moje życie
  • [muzyka] Tylko w Bogu
    [muzyka] Tylko w Bogu

Szukaj

©2021 Oczy wiary | Powered by WordPress & Superb Themes
Facebook