Menu
Oczy wiary
  • Strona główna
  • Podcast
    • Christus vivit
    • Gaudete et exsultate
  • Blog
  • Mogilski Krzyż
  • Muzyka
Oczy wiary

Dzisiaj

Opublikowane 12 listopada 202015 listopada 2020 by Katarzyna Kajzar

Czuję stres. Nie taki silny i gwałtowny, jak wtedy, gdy jako dziecko bałam się, że na czymś zostanę przyłapana. I też nie taki, jak przed egzaminem, gdy za chwilę coś ważnego w moim życiu się rozstrzygnie. Nie. Mój stres jest ciągły, pulsujący. Objawia się uczuciem zmęczenia, dezorientacją, problemami ze snem i koncentracją, sprawia, że nie znajduję w sobie motywacji do moich zwykłych aktywności, albo o tę motywację muszę mocno walczyć. Ta walka też męczy…

Myślę, że dzisiaj, kiedy zalewa nas fala złych wiadomości, łatwo odczuwać wielki stres.

W czasach chaosu i ciemności, gdy zawodzą bogacze, książęta, sędziowie, dostojnicy i możni, gdy zaufanie społeczne jest łamane i wszyscy wydają się wrogami, są ludzie, którzy ratują sytuację. Rozejrzyj się. Wypatrz tych, którzy są łagodni, cierpliwi i wokół których jest pokój. Potrafią jakoś uniknąć wojen i kłótni, nie noszą na swoich sztandarach żądań. Żyją, uśmiechają się, cierpią ze spokojem. Ludzie przy nich nabierają oddechu, jakoś jaśniej się robi nawet w najciemniejszych czasach. Ci ludzie nie zazdroszczą innym i trwają mimo trudności. Nie cieszą się, kiedy się ktoś potknie, wspierają i są życzliwi dla tych, którzy są blisko nich. A blisko chce być wielu. Bo dobrze jest być blisko kogoś, kto jest ciepły i dobry, łagodny, nie pamiętający złego, kochający.

To jest właśnie nasze zadanie – być kimś takim. Wsłuchiwać ludzi, rozmawiać, koncentrować swoją uwagę na innych łagodnie, cierpliwie, z wyrozumiałością i miłością. Popatrz na kogoś z miłością, usłysz drugiego człowieka w tym, co chce Ci powiedzieć. To takie ważne! Nie koncentrujmy się na czytaniu i przekazywaniu złych wiadomości, nie szukajmy sensacji, nie klikajmy w kolejne nagłówki w internetach, nie skaczmy po kanałach w poszukiwaniu serwisów informacyjnych. Teraz jest czas na bycie z ludźmi obok nas. Na słuchanie i wsłuchiwanie się, na budowanie mostów, szukanie porozumienia, okazanie czułości.

To wszystko dzieje się zwyczajnie i bez rozgłosu. To są wszystkie krótkie rozmowy z ludźmi, których spotykamy choćby na chwilę. Z kurierem, ze sprzedawczynią, z sąsiadem. Spytanie, co słychać, zapewnienie o naszej życzliwości, bycie obok.

To jest dzisiaj świętość. Być tu i teraz. Nie uciekać w wiadomości i gazety, ale wchodzić w życie, w codzienność z całej swojej siły. Szukać okazji do uśmiechnięcia się i do tego, by komuś pomóc. By każdy czuł się zaopiekowany.

I tak właśnie Pan Bóg wyprowadza nas z tej ciemnej doliny, którą idziemy. Przez armię swoich świętych, których postawił wśród nas, wykarmił i to oni właśnie są Jego miłością w świecie. Ty nią jesteś, takie jest Twoje powołanie.

Inne ciekawe posty:

  • CzułośćCzułość
  • Kwarantannowe wzruszeniaKwarantannowe wzruszenia
  • Psalm 120: Patrz, z kim spędzasz czasPsalm 120: Patrz, z kim spędzasz czas
  • Podcast 2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70Podcast 2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70
  • Podcast #003 – Świętość na co dzień – Gaudete et exsultate 10-18Podcast #003 – Świętość na co dzień – Gaudete et exsultate 10-18
  • Idźmy być razemIdźmy być razem

Kliknij i udostępnij. Warto.

  • Udostępnij
  • Tweet

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Podcast Oczy wiary

Oczy wiary
Oczy wiary
Czytamy dokumenty papieża, bo są mądre, entuzjastyczne i warte poznania. Nie wgłębiamy się w teologię, szukamy wskazówek i porad dobrych do zastosowania w naszym zwykłym, codziennym życiu, bo chrześcijaństwo jest codzienne. Strona: https://posluchajpapieza.pl

Podcast Subscription Menu

  • Visit Website
  • RSS Feed
2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
by Katarzyna Kajzar

Przyjaciel, który posunął się do ostateczności po to, żeby Tobie dać to, co najlepsze. Posunął się dalej niż to, co jesteśmy w stanie zrozumieć.

Gdy myślę o zbawieniu, o tym, jak ono się dokonało, myślę często, że droga krzyżowa pokazuje nam przede wszystkim naszą kondycję. Bóg patrzy na nas i widzi, jak jesteśmy poharatni, pocięci, ubiczowani, niepodobni do ludzi. Czy nie o tym właśnie jest prawda, że Jezus wziął na siebie nasze grzechy?

Strona odcinka: https://oczywiary.pl/2020/12/13/2-13-tak-nieskonczona-ze-bezcenna-christus-vivit-118-123/

2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
2.13 Tak nieskończona, że bezcenna – Christus vivit -118-123
13 grudnia 2020
Katarzyna Kajzar
2.12 Kochać tak, by przytulał sam Bóg – Christus vivit 111-117
28 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.11 W cztery oczy w papieżem – Christus vivit 103-110
14 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.10 Dość! – Christus vivit 95-102
3 listopada 2020
Katarzyna Kajzar
2.9 Wyrwani z korzeniami – Christus vivit 86-94
17 października 2020
Katarzyna Kajzar
2.8 Szukaj dobra, idź za nim – Christus vivit 81-85
3 października 2020
Katarzyna Kajzar
2.7 Płacz i rodzenie – Christus vivit 71-80
19 września 2020
Katarzyna Kajzar
2.6 Budowanie relacji – Christus vivit 64-70
4 września 2020
Katarzyna Kajzar
2.5 Obietnica – Christus vivit 43-63
21 sierpnia 2020
Katarzyna Kajzar
2.4 Uważność i zaczynanie od nowa – Christus vivit 34-42
8 sierpnia 2020
Katarzyna Kajzar
Search Results placeholder

Na facebooku

Na facebooku

Najczęściej czytane

  • [muzyka] Litania pokory
    [muzyka] Litania pokory
  • [myzyka] Błogosławcie Pana
    [myzyka] Błogosławcie Pana
  • Słowa Boga do mnie
    Słowa Boga do mnie
  • [muzyka] Modlitwa dominikańska
    [muzyka] Modlitwa dominikańska
  • Pan Jezus zostaje sam
    Pan Jezus zostaje sam

Szukaj

©2021 Oczy wiary | Powered by WordPress & Superb Themes
Facebook