Bóg na peryferiach, Bóg pukający z wnętrza naszego serca, żeby Go wypuścić, śmiałość wkurzająca i wyrywająca z utartej codzienności – to i jeszcze więcej w kolejnym odcinku adhortacji „Gaudete et exsultate”. Bądź z nami, słuchaj papieża!
Autor: Katarzyna Kajzar
W domu żona i mama czwórki dzieciaków. W pracy mentorka i edukatorka PHP, jeszcze do niedawna aktywna jako programistka. W planach powrót do bezpośredniego kodowania.
Uwielbiam być dobrą i czasem mi nawet wychodzi :)
Podcast #025 – Ciesz się i żartuj – Gaudete et exsultate 122-128
Cieszyć się i mieć dobry humor, nie tracąc przy tym realizmu życia, to zadanie na drodze do świętości, które stawia przed nami papież w kolejnym fragmencie adhortacji: Gaudete et exsultate, czyli „Cieszcie się i radujcie”. Świętość nie jest związana z ponurością, nadąsaniem i marudzeniem na zły świat. Zresztą, posłuchaj! Gaudete et exsultate 122-128 RADOŚĆ I…
Podcast #024 – Jak przetrwać najgorsze? – Gaudete et exsultate 110-121
W czwartym rozdziale papież pisze o tym, jakie cechy świętości według niego są dzisiaj wyjątkowo ważne. W tej części będziemy słuchać o pierwszych z nich, ściśle połączonych: cierpliwości, łagodności i znoszeniu.
Cicho się nie da
boję się, że to się nie uda, że nie wytrzymam z Nim w ciszy, że już nie umiem się modlić, a wszystko, co dotychczas zrobiłam w tej materii to pusta atrapa.
Idźmy być razem
Każdy czas ma swoje wyzwania i swoje mroki. I w każdym czasie Bóg dawał i daje światu świętość, by ogrzać naszą codzienność i rozjaśnić nasze życie Sobą samym. Nie inaczej jest dzisiaj.
Pustka i twarda ławka
Czasem jadę do Łagiwnik (do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, do kaplicy wieczystej adoracji), bo mi Ciebie Panie brakuje, ale klękam w kaplicy i nie spotykam Cię. Jest tylko pustka, ludzie dookoła, niewygodne ławki.
Kościół bez Pana
Kilka dni temu napisałam na portalu społecznościowym komentarz o Kościele. To jest tak, że bardzo dużo o nim ostatnio się rozmawia w przestrzeni publicznej, znacznie więcej niż jeszcze parę lat temu (tak mi się przynajmniej zdaje), tylko czegoś tym rozmowom brakuje. Kogoś. Chrystusa.
Najmojsze
Jako dziecko widziałam swoich rodziców i dziadków na coniedzielnej Eucharystii. Widziałam, że jedni do Komunii Świętej przystępują, inni śpią na kazaniach. Widziałam dziadka modlącego się co wieczór i klękałam do pacierza z babcią. Sama też do pacierza klękałam, gdy babcia była daleko. Modliłam się szczególnie gorliwie w tym okresie, w którym telewizja nadawała “Koło fortuny”…
[muzyka] Litania pokory
Jak bardzo moja jest ta modlitwa! Szczególnie te słowa: „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być chwalonym” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być lubianym” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby wybrano mnie przed innymi” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby zasięgano mojej rady” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być uznanym” A w zasadzie…
Pan Jezus zostaje sam
Poprzedniego wieczoru bawiliśmy się do późna przy ognisku. Dzieci chodziły spać, gdy nie miały już siły na dalszą zabawę. Wszystkie dużo później niż zwykle. Tak samo też wstaliśmy następnego dnia – później niż zwykle. Była niedziela, ostatnia niedziela wakacji.