„Co do mnie, przyznaję, że ilekroć myślę o świętych, czuję, jak we mnie rozpala się płomień wielkich pragnień.” – tak, owszem, przyznaję tak samo, jak Bernard. Bardzo przyznaję. Zawsze, od kiedy pamiętam, lubiłam czytać i słuchać o ludziach, którzy robi to co trzeba, kiedy trzeba, którzy potrafili przejść jakoś dalej niż oni sami i żyć…
Autor: Katarzyna Kajzar
W domu żona i mama czwórki dzieciaków. W pracy programistka.
Uwielbiam być dobrą i czasem mi nawet wychodzi :)
Pustynia nudnych obowiązków
Wróciłam właśnie z wakacyjnych wojaży, pozapisywałam dzieci na zajęcia i szykuję się mentalnie na dowożenie ich, czekanie, zimę, szarość, czekanie z młodszymi, gdy starsze korzystają z zajęć, nudę, monotonię i marnowanie czasu, mojego cennego czasu! Zaglądam do Faustyny. Gdy pisała słowa, na które dzisiaj trafiłam, miała 32 lata, była rok ode mnie młodsza. Zanotowała:
Czy jesteśmy dość skupieni?
Czytałam niedawno instrukcję dotyczącą pożądanego zachowania podczas liturgii i uderzyły mnie dwie rzeczy. Zobacz jakie.
Jestem Jezus
W mojej rodzinnej parafii w kościele jest kaplica, niewielka, a w niej wisi wielki krzyż z figurą Nazarejczyka. Kiedyś wisiał w głównym ołtarzu, ale został przeniesiony do dawnej zakrystii. Kaplica położona jest trochę wyżej, trzeba wdrapać się do niej po schodkach i nikomu nie jest po drodze. To dlatego pewnie mało ludzi tam zaglądało, i…
Kościół jutra wg. Ratzingera
Aleteia jakiś już czas temu opublikowała wypowiedź młodego ks. Ratzingera na temat przyszłości Kościoła, wstrząsów, jakie musi on przejść i tego, czym później będzie. Tekst jest przepiękny, zachwycił mnie już kilka razy, więc polecam w całości. Poniżej słowa przyszłego papieża z moimi pogrubieniami. Całkiem dobry materiał na rachunek sumienia.
..by Pan działał
Miałam ostatnio okazję napisać artykuł do dwumiesięcznika Krzyż Mogilski. Miał dotyczyć modlitwy osobistej, mojej własnej, codziennej. Poniżej jego treść. Dopiero po napisaniu zobaczyłam, że jest rozwinięciem i kontynuacją moich adwentowych Paciorków codzienności. Tylko „Paciorki..” były pisane z innej perspektywy, z góry. Zresztą zobacz sam.
Paciorki codzienności
Kiedy jestem na spotkaniu modlitewnym i wszyscy jesteśmy jednego serca i ducha, jest tak pięknie. Kiedy jestem na Mszy i wszyscy uczestniczymy w tej jednej Komunii, jest tak pięknie. Kiedy kroję godzinę na adorację, patrzę na Niego a On patrzy na mnie, jest tak pięknie.
..co z Boga przyjął
wszak każdy zbierze co posieje niech więc sieje każdy co z Boga przyjął
Pierwszy stopień pokory
Pierwszy stopień pokory: „mieć stale przed oczyma Bojaźń Bożą i gorliwie starać się o niej nie zapominać”. Czyli co? Bać się mam stale i gorliwie w strachu trwać? Brzmi niesamowicie nierealnie, nierzeczywiście, nienaturalnie, nieprawidziwie. W ogóle NIE.