Jest jakiś fałsz w mówieniu: „wszyscy jesteśmy grzesznikami”, a zaraz potem, nieraz na tym samym jeszcze wdechu: „ale znam Jezusa, w Nim już jestem mocna w wierze i grzech mnie nie dotyka”. To jestem grzeszna, czy grzech mnie nie dotyka? Jestem mocna, czy jestem grzeszna?
Kategoria: Blog
Tutaj znajdują się wpisy, dla których pierwotnie „Oczy wiary” powstały. Tutaj będą też najstarsze wpisy, jakie mamy.
Dotykanie ran i bliskość
Marzy mi się umieć tak żyć. I marzy mi się Kościół, który ma Twoją twarz, i tej pani i tamtego pana, który nie boi się trwać cierpliwie, łagodnie, w szacunku i uważności tam, gdzie nie ma może tłumów, gdzie jest miejsce na „przyjmuję”, choć zwykle nie wiem i nie rozumiem. Ciężko jest trwać tam, gdzie sprawy nie wyglądają, jakby szły dobrze
Całe serce naszej wiary
Wychowanie w wierze moich dzieci, wychowanie ich tak, by Bogu wierzyły i szły za Nim przez całe życie, daleko dalej niż sięgam i sięgnąć mogę, to jedna z moich większych trosk, zadanie ponad realne możliwości jakiegokolwiek rodzica. Przynajmniej ja tak to odczuwam.
Milczenie dla milczenia to grzech
Kiedy milczymy tylko po to, żeby być cicho, kiedy robimy z tego rzecz najważniejszą lub niesłusznie zbyt ważną, grzeszymy. Cisza służy temu, by słyszeć i rozważyć. Niczemu innemu.
Dzisiaj
Czuję stres. Nie taki silny i gwałtowny, jak wtedy, gdy jako dziecko bałam się, że na czymś zostanę przyłapana. I też nie taki, jak przed egzaminem, gdy za chwilę coś ważnego w moim życiu się rozstrzygnie. Nie. Mój stres jest ciągły, pulsujący. Objawia się uczuciem zmęczenia, dezorientacją, problemami ze snem i koncentracją, sprawia, że nie…
Jak odbudować Kościół?
Wielu z nas katolików mówi teraz o odbudowie Kościoła na zgliszczach i ruinach. My prawdziwi, my znający Boga, my, którzy potrafimy się modlić i w wierze trwać, pełni cnót, z bólem patrzymy na to, co się dzieje, na tych, którzy niszczą Kościół, i będziemy go z ruin podnosić!
Posadzka i dym kadzidła
Kiedy na początku marca byłam na mszy świętej, po komunii poczułam wielką radość z tego, że Pan JEST. Nie wiedziałam jeszcze wtedy, że do następnej komunii przyjdzie mi czekać dwa i pół miesiąca. To był 6 marca. A dzisiaj jest 31 maja.
Słabnące zaufanie
Czas przymusowej izolacji, lęku o siebie i najbliższych, niepewności, która bije z wielu stron to moment, w którym łatwo jest szarpnąć naszymi emocjami i diabeł szarpie ile się da. Na pierwszy ogień idą relacje między ludźmi – przyjaźń, miłość i wspólnota.
Cicho się nie da
boję się, że to się nie uda, że nie wytrzymam z Nim w ciszy, że już nie umiem się modlić, a wszystko, co dotychczas zrobiłam w tej materii to pusta atrapa.