boję się, że to się nie uda, że nie wytrzymam z Nim w ciszy, że już nie umiem się modlić, a wszystko, co dotychczas zrobiłam w tej materii to pusta atrapa.
Kategoria: Blog
Tutaj znajdują się wpisy, dla których pierwotnie „Oczy wiary” powstały. Tutaj będą też najstarsze wpisy, jakie mamy.
Pan Jezus zostaje sam
Poprzedniego wieczoru bawiliśmy się do późna przy ognisku. Dzieci chodziły spać, gdy nie miały już siły na dalszą zabawę. Wszystkie dużo później niż zwykle. Tak samo też wstaliśmy następnego dnia – później niż zwykle. Była niedziela, ostatnia niedziela wakacji.
Jak wysoki jest Bóg? Boża wielkość.
Powiedziałam dzieciom wczoraj o śmierci pani, która odwiedziła nas jakiś czas temu. Widziałam klepsydrę na drzwiach domu. Panią spotkaliśmy latem na spacerze, wymieniłam z nią kilka zdań, szłyśmy razem i gdy doszliśmy już do naszego domu, zaprosiłam na herbatę. Bardzo ucieszyłam się, gdy pani Stasia skorzystała z propozycji. To nie zdarza się często – większość ludzi nie decyduje się wejść. Spędziliśmy miło 2h. Potem nieraz widywałyśmy się gdzieś na osiedlu, rozmawiałyśmy. Kiedyś prosiła, żeby zamówić jej coś przez internet. Taka zwykła relacja. Zawsze było w niej wiele śmiechu i radości.
Zranieni i szczęśliwi
Wejdziemy do Królestwa Bożego z jednym okiem, kulawi, bez rąk. Wejdziemy wszyscy okaleczeni, bo tak jest dla nas lepiej.
Mówić o Bogu
Ten blog powstał po to, żeby mówić o wierze tak, jak ja ją przeżywam. I mam ambiwalentne uczucia z tym związane – z jednej strony ciągłe, od wielu lat pragnienie, by pisać i mówić o mojej relacji z Bogiem i o moich życiowych wyborach z nią związanych, z drugiej wielkie czerwone światło, które ciągle mówi…
Mieć gadane
„Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące. ” [Iz 50,4]
Nie ma rzeczy, której nie mogę zrobić
Wiele lat temu, jeszcze w liceum, zrozumiałam, że nie mogę być siebie pewna. Byłam zaangażowana we wspólnocie, a nawet dwóch, codziennie obecna na Mszy Świętej, zawsze korzystająca z sakramentów. Miałam dar i szczęście odczuwać Bożą obecność, opiekę, widziałam cuda, które działy się na moich oczach. Bóg dotykał. Można powiedzieć, że prawie unosiłam się nad ziemią,…
Miłosierny i nawrócenie
Czytałam wczoraj dzieciakom Ewangelię wg Łukasza i wciąż chodzi mi po głowie miłosierny ojciec wybiegający na spotkanie swojego młodszego, upokorzonego syna. Myślałam już nieraz o tym, że ojciec musiał go wyglądać, skoro ujrzał z daleka, wybiegł do niego, choć nie wypadało mu tak robić, ale jest jeszcze jeden szczegół, który nigdy wcześniej nie przykuł mojej…
Kazanie św. Bernarda, opata
„Co do mnie, przyznaję, że ilekroć myślę o świętych, czuję, jak we mnie rozpala się płomień wielkich pragnień.” – tak, owszem, przyznaję tak samo, jak Bernard. Bardzo przyznaję. Zawsze, od kiedy pamiętam, lubiłam czytać i słuchać o ludziach, którzy robi to co trzeba, kiedy trzeba, którzy potrafili przejść jakoś dalej niż oni sami i żyć…
Pustynia nudnych obowiązków
Wróciłam właśnie z wakacyjnych wojaży, pozapisywałam dzieci na zajęcia i szykuję się mentalnie na dowożenie ich, czekanie, zimę, szarość, czekanie z młodszymi, gdy starsze korzystają z zajęć, nudę, monotonię i marnowanie czasu, mojego cennego czasu! Zaglądam do Faustyny. Gdy pisała słowa, na które dzisiaj trafiłam, miała 32 lata, była rok ode mnie młodsza. Zanotowała: