#cisza #śmierć #marność Co ja gromadzę? Co daję Bogu i ludziom, a co trzymam w szalonym przeświadczeniu, że trzymać muszę i czemuś to służy?
Kategoria: Blog
Tutaj znajdują się wpisy, dla których pierwotnie „Oczy wiary” powstały. Tutaj będą też najstarsze wpisy, jakie mamy.
On patrzy na dobro
Często, gdy modlimy się za innych ludzi, precyzujemy o co konkretnie prosimy: „żeby się nawrócił”, „żeby zrozumiał, że..”, „żeby zaczął się uczyć”, „by wziął się do pracy”. „by wyzdrowiał”, „o uwolnienie z nałogu” itd. Bóg nigdy tak nie myśli.
Bóg już tam jest
Nie ma takiego miejsca, w którym Bóg by nie był. Nie ma takiego serca, o które by nie dbał, nie ma takiego człowieka, w którego nie wlewałby swojej łaski każdą możliwą drogą. Choćby kanał był wąski, On dba, czuwa, kocha. Tak po prostu <3
Stare żelazko i nowy mercedes, czyli świętość
Nasze historie są święte, chociaż są tak często uwikłane w grzech. Musimy ciągle szukać w sobie tej godności i w innych, ale nie na zewnątrz, nie „jak zrobisz coś, to uznam cię za wartościowego człowieka”, nie, bo ta perła już w nim jest. (…) Tylko trzeba wejść głęboko w siebie.
Psalm 120: Patrz, z kim spędzasz czas
Biada mi, że przebywam w Meszek, że mieszkam pośród namiotów Kedaru. Zbyt długo przebywałem z tymi, którzy nienawidzą pokoju. Ja jestem za pokojem! Lecz gdy do nich przemawiam, oni dążą do wojny! [Ps 120, 5-7]
W dalekości
Moje nieprawości sięgają mi nad głowę, obciążyły mnie, jak ciężkie brzemię. Moje rany cuchną i ropieją, z powodu mej głupoty. <Ps 38, 5n>
Święty – ukochany grzechorób
Bo świętość to relacja, to miłość. Nie chodzi o bezgrzeszność – każdy święty był grzesznikiem, chodzi o miłość – bycie kochanym i przyjmowanie tej Miłości – zaufanie, że kocha zawsze, oddanie się bez samooceniania, poszukiwanie spotkań, pozwalanie na utulenie – Pan utula, daje bezpieczeństwo, sprawia, że oddychamy, żyjemy, poruszamy się, jesteśmy. Trudno jest nie stawiać…
Dobra starość
Panie, Ty wiesz lepiej aniżeli ja sam, że się starzeję i pewnego dnia będę stary. Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania, że muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji. Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego ścieżek. Uczyń mnie poważnym, lecz nie ponurym. Czynnym, lecz nie narzucającym się. Szkoda mi nie spożytkować wielkich…
Dawać się bez słowa
Usiadłam kiedyś na stopniu ołtarza w bocznej nawie kościoła. To była długa Eucharystia w dużym kościele. Ludzi było pełno, wszyscy trochę zmęczeni, ale każdy był. Naprawdę był, więc gdy przyszedł czas Komunii, i kapłan stanął koło mnie, ustawił się przed nim niekończący się łańcuszek ludzi.