Sprawdź ile razy prowadząca pomyliła słowo „mistyczne” ze słowem „mityczne” i daj znać w komentarzach. Papież Franciszek mówi dzisiaj o wspólnocie, o doświadczeniu Pana zmartwychwstałego, o trosce, o obecności. To o tym, też o tym, jest Wielkanoc – o tym, że między nami jest Pan zmartwychwstały tu i teraz, i do skończenia świata. Posłuchaj Papieża! We wspólnocie 140. Jeśli jesteśmy wyizolowani, […]
Podcast #027 – Obecność w życiu drugiego – Gaudete et exsultate 140-146
Podcast #026 – O śmiałości, która zostawia ślad – Gaudete et exsultate 129-139
Bóg na peryferiach, Bóg pukający z wnętrza naszego serca, żeby Go wypuścić, śmiałość wkurzająca i wyrywająca z utartej codzienności – to i jeszcze więcej w kolejnym odcinku adhortacji „Gaudete et exsultate”. Bądź z nami, słuchaj papieża!
Podcast #025 – Ciesz się i żartuj – Gaudete et exsultate 122-128
Cieszyć się i mieć dobry humor, nie tracąc przy tym realizmu życia, to zadanie na drodze do świętości, które stawia przed nami papież w kolejnym fragmencie adhortacji: Gaudete et exsultate, czyli „Cieszcie się i radujcie”. Świętość nie jest związana z ponurością, nadąsaniem i marudzeniem na zły świat. Zresztą, posłuchaj! Gaudete et exsultate 122-128 RADOŚĆ I POCZUCIE HUMORU 122. To, co […]
Podcast #024 – Jak przetrwać najgorsze? – Gaudete et exsultate 110-121
W czwartym rozdziale papież pisze o tym, jakie cechy świętości według niego są dzisiaj wyjątkowo ważne. W tej części będziemy słuchać o pierwszych z nich, ściśle połączonych: cierpliwości, łagodności i znoszeniu.
Cicho się nie da
boję się, że to się nie uda, że nie wytrzymam z Nim w ciszy, że już nie umiem się modlić, a wszystko, co dotychczas zrobiłam w tej materii to pusta atrapa.
Idźmy być razem
Każdy czas ma swoje wyzwania i swoje mroki. I w każdym czasie Bóg dawał i daje światu świętość, by ogrzać naszą codzienność i rozjaśnić nasze życie Sobą samym. Nie inaczej jest dzisiaj.
Pustka i twarda ławka
Czasem jadę do Łagiwnik (do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, do kaplicy wieczystej adoracji), bo mi Ciebie Panie brakuje, ale klękam w kaplicy i nie spotykam Cię. Jest tylko pustka, ludzie dookoła, niewygodne ławki.
Kościół bez Pana
Kilka dni temu napisałam na portalu społecznościowym komentarz o Kościele. To jest tak, że bardzo dużo o nim ostatnio się rozmawia w przestrzeni publicznej, znacznie więcej niż jeszcze parę lat temu (tak mi się przynajmniej zdaje), tylko czegoś tym rozmowom brakuje. Kogoś. Chrystusa.
Najmojsze
Jako dziecko widziałam swoich rodziców i dziadków na coniedzielnej Eucharystii. Widziałam, że jedni do Komunii Świętej przystępują, inni śpią na kazaniach. Widziałam dziadka modlącego się co wieczór i klękałam do pacierza z babcią. Sama też do pacierza klękałam, gdy babcia była daleko. Modliłam się szczególnie gorliwie w tym okresie, w którym telewizja nadawała “Koło fortuny” i “Czar par”
[muzyka] Litania pokory
Jak bardzo moja jest ta modlitwa! Szczególnie te słowa: „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być chwalonym” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być lubianym” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby wybrano mnie przed innymi” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby zasięgano mojej rady” „Wyzwól mnie, Jezu z pragnienia, aby być uznanym” A w zasadzie to wszystkie. Zobacz: