Przejdź do tekstu.
Menu
Oczy wiary
  • Strona główna
  • Podcast
    • Christus vivit
    • Gaudete et exsultate
  • Blog
  • Mogilski Krzyż
  • Muzyka
Oczy wiary

Podcast 2.10 Dość! – Christus vivit 95-102

Opublikowane 31 października 202031 października 2020 by Katarzyna Kajzar

To jeden z najtrudniejszych dla mnie odcinków, jak do tej pory. Papież pisze o nadużyciach władzy, gospodarczych, sumienia i seksualnych. Temat gorący, głowa gorąca, a we mnie niedosyt pomieszany z myślą o tym, że przecież ta adhortacja nie jest dokumnetem o pedofilii i nie po to, by się z nia rozprawiać, była pisana. Zresztą – posłuchaj, bardzo zapraszam!

Edit: dopytałam o. Macieja Biskupa OP o nadużycia sumienia. Napisał, że chodzi o łamanie sumienia ofiar związane z nadużyciem władzy duchowej po to, żeby potem móc wykorzystać seksualnie.

2.10 Dość!

Pozostałe odcinki znajdziesz w tych postach: tutaj

Zasubskrybuj w swojej aplikacji

Kanał RSS: https://anchor.fm/s/7998584/podcast/rss

Anchor.fm tutaj
Breaker: tutaj
Castbox: tutaj
Podcasty Google: tutaj
iTunes: tutaj
Pocket Cast: tutaj
Podbean: tutaj
RadioPublic: tutaj
Spotify: tutaj
Stitcher: tutaj

Christus vivit 95-102

Położyć kres wszelkiego rodzaju nadużyciom

95. W ostatnim czasie stanowczo poproszono nas, byśmy usłyszeli wołanie ofiar różnego rodzaju nadużyć popełnionych przez niektórych biskupów, kapłanów, zakonników i świeckich. Te grzechy wywołują u ofiar „cierpienia, które mogą trwać przez całe życie i których żadna skrucha nie jest w stanie naprawić. Zjawisko to szerzy się w społeczeństwie, dotyka również Kościoła i stanowi poważną przeszkodę dla jego misji”[.

96. Prawdą jest, że „plaga nadużyć seksualnych wobec nieletnich jest niestety zjawiskiem rozpowszechnionym historycznie we wszystkich kulturach i społeczeństwach”, zwłaszcza w łonie własnych rodzin oraz w różnych instytucjach, którego rozpowszechnienie stało się widoczne głównie „dzięki zmianie wrażliwości opinii publicznej”. Ale  „powszechność tej plagi, potwierdzając jej powagę w naszych społeczeństwach, nie umniejsza jej potworności w obrębie Kościoła” a „w usprawiedliwionej złości ludzi Kościół widzi odbicie gniewu Boga, zdradzonego i spoliczkowanego”[.

97. „Synod potwierdza zdecydowane zobowiązanie do przyjęcia surowych środków zapobiegawczych, które uniemożliwiają powtórzenie się tych zjawisk, począwszy od doboru i formacji tych, którym zostaną powierzone odpowiedzialne funkcje i zadania wychowawcze”. Jednocześnie nie można zrezygnować z decyzji o zastosowaniu „jakże niezbędnych działań i sankcji”[. A wszystko to z łaską Chrystusa. Nie ma już odwrotu.

98. „Istnieją różne rodzaje nadużyć: władzy, gospodarcze, sumienia, seksualne. Oczywiste jest zadanie wykorzenienia tych form sprawowania władzy, na które owe nadużycia się nakładają, oraz przeciwdziałanie brakowi odpowiedzialności i przejrzystości, jakie miały miejsce w zajmowaniu się wieloma przypadkami. Pragnienie panowania, brak dialogu i przejrzystości, formy podwójnego życia, pustka duchowa, a także kruchość psychiczna są przestrzenią, na której kwitnie demoralizacja”.  Klerykalizm jest ciągłą pokusą kapłanów, którzy interpretują „otrzymaną posługę jako władzę, którą należy wypełniać, a nie bezinteresowną i wielkoduszną służbę, którą należy ofiarować. A to prowadzi nas do przekonania, że ​​należymy do grupy, która ma wszystkie odpowiedzi i nie musi już niczego słuchać i niczego się uczyć”[. Bez wątpienia klerykalizm naraża osoby konsekrowane na utratę szacunku dla świętej i niezbywalnej wartości każdej osoby i jej wolności.

99. Wraz z Ojcami synodalnymi pragnę wyrazić z miłością i uznaniem „wdzięczność tym, którzy mają odwagę zawiadomić o doznanej krzywdzie: pomagają Kościołowi uświadomić sobie, co się wydarzyło i konieczność zdecydowanego zareagowania”. Ale zasługuje również na szczególne uznanie „szczere zaangażowanie niezliczonych osób świeckich, kapłanów, osób konsekrowanych i biskupów, którzy codziennie dają siebie, służąc młodzieży uczciwie i z poświęceniem. Ich praca jest niczym las, który rośnie, nie czyniąc szumu. Także wielu młodych ludzi obecnych na Synodzie wyraziło wdzięczność tym, którzy im towarzyszyli, i podkreśliło wielką potrzebę autorytetów”[.

100. Dzięki Bogu kapłani, którzy splamili się tymi straszliwymi przestępstwami, nie są większością. Większość stanowią natomiast ci, którzy wypełniają posługę wiernie i hojnie. Proszę ludzi młodych, aby czerpali inspirację z tej większości. W każdym przypadku, gdy widzicie zagrożonego księdza, który utracił radość ze swej posługi lub domaga się kompensacji emocjonalnej czy obrał mylną drogę, miejcie odwagę, by mu przypomnieć o jego zobowiązaniach wobec Boga i wobec Jego ludu; wy sami głoście Ewangelię i zachęcajcie go do trwania na właściwej drodze. Czyniąc w ten sposób, okażecie nieocenioną pomoc w czymś podstawowym: zapobieganiu, pozwalającym uniknąć powtarzania się tych potworności. Ta czarna chmura staje się też wyzwaniem dla ludzi młodych, kochających Jezusa Chrystusa i Jego Kościół, ponieważ mogą wnieść wielki wkład, jeśli zaangażują swoją zdolność do odnowy, domagania się i egzekwowania  konsekwencji i świadectwa, by móc na nowo marzyć i odnawiać się.

101. Nie jest to jedyny grzech członków Kościoła, którego historia ma wiele cieni. Nasze grzechy są przed oczyma wszystkich; odbijają się one bez litości w zmarszczkach tysiącletniej twarzy Kościoła – naszej Matki i Nauczycielki. Pielgrzymuje ona bowiem od dwóch tysięcy lat, dzieląc „radości i nadzieje, smutki i lęki ludzi”[. I podąża ona z nami taka, jaką jest, bez jakichkolwiek operacji plastycznych. Nie boi się wskazywać grzechy, które czasami niektórzy członkowie Kościoła próbują ukryć przed płonącym światłem usuwającego brud i oczyszczającego słowa Ewangelii. Nie przestaje powtarzać każdego dnia, zawstydzona: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, […] grzech mój mam zawsze przed sobą” (Ps 51, 3.5). Ale pamiętajmy, że Matki się nie porzuca, gdy jest zraniona, lecz przeciwnie – towarzyszy się jej, aby mogła zaczerpnąć ze swego wnętrza całą swą siłę i zdolność do nieustannego rozpoczynania od nowa.

102. W tym dramacie, który słusznie rani naszą duszę, „Pan Jezus, który nigdy nie porzuca swojego Kościoła, daje mu siłę i narzędzia do podjęcia nowej drogi”. Tak więc, ten ciemny moment, „przy bezcennej pomocy ludzi młodych, może naprawdę być szansą na reformę o znaczeniu epokowym”, aby otworzyć się na nową Pięćdziesiątnicę i rozpocząć etap oczyszczania i zmiany, który dałby Kościołowi odnowioną młodość. Ale ludzie młodzi mogą pomóc znacznie bardziej, jeśli sercem czują się częścią „Świętego i cierpliwego, wiernego Ludu Bożego, podtrzymywanego i ożywianego przez Ducha Świętego”, bo „To właśnie ten święty Lud Boży uwolni nas od plagi klerykalizmu, który jest żyzną glebą dla tych wszystkich obrzydliwości”].

Inne ciekawe posty:

  • ..okaż mi Twoją wolę…..okaż mi Twoją wolę…
  • Kościół jutra wg. RatzingeraKościół jutra wg. Ratzingera
  • [muzyka] Tylko w Bogu[muzyka] Tylko w Bogu
  • Podcast #022 – Tego nie zrobisz za milion dolarów – Gaudete et exsultate 100-103Podcast #022 – Tego nie zrobisz za milion dolarów – Gaudete et exsultate 100-103
  • Podcast 2.11 W cztery oczy z papieżem – Christus vivit 103-110Podcast 2.11 W cztery oczy z papieżem – Christus vivit 103-110
  • Podcast #021 – Wielka reguła postępowania – Gaudete et exsultate 95-99Podcast #021 – Wielka reguła postępowania – Gaudete et exsultate 95-99

Kliknij i udostępnij. Warto.

  • Udostępnij
  • Tweet

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Szukaj

Podcast Oczy wiary

Oczy wiary
Oczy wiary

Czytamy dokumenty papieża, bo są mądre, entuzjastyczne i warte poznania. Nie wgłębiamy się w teologię, szukamy wskazówek i porad dobrych do zastosowania w naszym zwykłym, codziennym życiu, bo chrześcijaństwo jest codzienne.
Strona: https://posluchajpapieza.pl

2.32 Bóg woła – Christus vivit 248-252
byKatarzyna Kajzar

Odwieszamy wąskie rozumienie „powołania” i wracamy do podstawowego, szerokiego znaczenia tego słowa. Warto zacząć od fundamentu, potem łatwiej ściany stawiać ;)

Link do strony odcinka: https://oczywiary.pl/podcast-2-32-bog-wola-christus-vivit-248-252

2.32 Bóg woła – Christus vivit 248-252
2.32 Bóg woła – Christus vivit 248-252
17 grudnia 2021
Katarzyna Kajzar
2.31 Bardzo blisko ludzi – Christus vivit – 230-247
8 grudnia 2021
Katarzyna Kajzar
2.30 Do kogo należałoby zadzwonić – Christus vivit 224-229
19 listopada 2021
Katarzyna Kajzar
2.29 Sposoby modlitwy – Christus vivit – 221-223
6 listopada 2021
Katarzyna Kajzar
2.28 Zaufać tym dziwnym ludziom – Christus vivit – 216-220
15 października 2021
Katarzyna Kajzar
2.27 Uspokój się i idź – Christus vivit – 209-215
2 października 2021
Katarzyna Kajzar
2.26 Radość – Christus vivit – 202-208
20 września 2021
Katarzyna Kajzar
2.25 Kajak – Christus vivit – 192-201
3 września 2021
Katarzyna Kajzar
2.24 Gdyby młody wiedział, a stary mógł – Christus vivit – 187-191
21 sierpnia 2021
Katarzyna Kajzar
2.23 Korona, fundament i spotkanie – Christus vivit 179-186
6 sierpnia 2021
Katarzyna Kajzar
Search Results placeholder

Na facebooku

Na facebooku

Najczęściej czytane

  • [muzyka] Tylko w Bogu
    [muzyka] Tylko w Bogu
  • Psalm 120: Patrz, z kim spędzasz czas
    Psalm 120: Patrz, z kim spędzasz czas
  • [myzyka] Błogosławcie Pana
    [myzyka] Błogosławcie Pana
  • [muzyka] Modlitwa dominikańska
    [muzyka] Modlitwa dominikańska
  • [muzyka] Litania pokory
    [muzyka] Litania pokory
©2022 Oczy wiary | Powered by WordPress & Superb Themes
Facebook